کاشان فردا ـ نشست تخصصی «سه فصل کاوش در محوطه استرک- جوشقان» با همکاری مشترک گروه باستان شناسی دانشگاه کاشان، پژوهشکده باستانشناسی و موزه ملی ایران و با حضور جبرئیل نوکنده رئیس موزه ملی ایران، محسن جاوری رئیس دانشکده هنرو معماری دانشگاه کاشان و تعدادی از باستان شناسان داخلی و خارجی در موزه ملی ایران برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی موزه ملی ایران، جبرئیل نوکنده در این نشست گفت: «برای موزه ملی ایران باعث افتخار است در کنار دوستانی هستیم که درباره موضوعی که بعد از پژهشهایی که در کاشان در دهه سی توسط رومن گریشمن انجام شد، اکنون با پژوهشها ی دکتر جاوری و دکتر حسینزاده انجام گرفته چشماندازهای جدیدی از عصر آهن حوزه کاشان به ما ارائه میدهند و ما را از دستاوردهایشان بهرهمند میسازند.»
محسن جاوری رئیس دانشگاه هنرو معماری دانشگاه کاشان نیز در این نشست توضیحات جامعی در خصوص روند شکلگیری، اهداف و دستاوردهای پروژه محوطه استرک-جوشقان، کاشان ارائه داد.
جاوری همچنین درباره فرآیند کارهای میدانی از جمله ساماندهی محوطه و کاوش در کارگاههای مختلف و دستاوردهای این پروژه صحبت کرد.
یوانا شیمچک باستانشناس نیز در این نشست به توضیح درباره الگوهای تدفین، بهخاکسپاری و آتشسپاری در محوطه استرک- جوشقان، کاشان صحبت کرد.
یوانا شیمچک به انواع شیوههای تدفین و نتایج مطالعات انسانشناسی جسمانی پرداخت و گفت: «بارزترین ویژگیهای محوطه دستخوردگی و تدفینهای چندگانه بهویژه گورهای چکمهای بودند.»
پرفسور آرکاریوش سولتیشیاک نیز به صحبت درخصوص نتایج آنالیزهای عنصری نمونههای دندان پرداخت و گفت: «نتیجههای بهدستآمده از این آنالیزهای عنصری این است که ساکنان محوطه استرک- جوشقان در طی اواخر عصر مفرغ و عصر آهن بومی منطقه بودند و جابهجایی جمعیتی در این منطقه بیش از ده کیلومتر نبوده است.»
او همچنان گزارش مقدماتی از کارهای ژنتیکی بر روی هشت نمونه از بقای انسانی محوطه فوق که در دانشگاه آدلاید استرالیا توسط متیو ویلیامز درحال انجام بررسی و پژوهش میباشد را ارائه داد و در این باره افزود: «بررسی این پژوهش تاکنون نتایج مثبتی را در بر داشته و تا سپتامبر به نتایج مقدماتی و تحلیل در این خصوص دست خواهیم یافت.
وی اشاره کرد شباهتهایی بین یک نمونه این منطقه با نمونههای دی ان ای باستانی از گنجدره کرمانشاه وجود دارد.»
گاهنگاری مقایسهای و تاریخ مطلق در محوطه موضوع بعدی این نشست بود که حمزه نورعلیوند در اینباره صحبت کرد و گفت: «در نتایج بهدست آمده اینگونه به نظر میآید که گورستان از حدود هزار تا دو هزار سال پیش از میلاد مورد استفاده بوده است. مشابه سفالهای خاکستری که در این منطقه دیده شده است را میتوان در محوطههایی مثل قیطریه یا خوروین مثل تپه صرم و سیلک دید.»
نورعلیوند در ادامه گفت: «این گورستانها پدیدههایی هستند که در عصر مفرغ از قرن هفده، هجده و شاید تا قرن نوزدهم پیش از میلاد در منطقه مرکزی ایران رایج بودهاند.»
جواد حسینزاده نیز در این نشست درباره مدل جدیدی از تحولات هزاره دوم بهویژه نیمهی اول هزاره دوم پرداخت و گفت: «در پژوهشها و بررسیهای انجامشده و با توجه به تاریخگذاریها و شواهد مادی از جمله قبور، سفالها و تزئینات، میتوان گفت احتمالا تحولات زیادی در نیمه اول هزاره دوم و در منطقه مرکزی ایران صورت گرفته است.»