یا خودِ خدا

صحنه‌ای از فیلم خون خدا ساخته ساخته مرتضی‌علی عباس‌میرزاییکاشان فردا – «خون خدا» نه فقط برای من که چهار روز اول جشنواره را به‌خاطر بیماری از دست داده‌ام – از دست داده‌ام واقعاً؟-، که برای بقیه دوستان هم کار مهوع و حال‌به‌هم‌زنی است. خیلی بیش‌تر از آن‌چه که بخواهم جلوی خودم را بگیرم برای رعایت چیزی به اسم «ادب نقد» یا چیزهایی از این دست. و البته با پوزش از بزرگ‌واری که فیلم به نام و به بهانه او ساخته شده؛ یعنی امام حسین (ع).

فیلم‌ساز جایی کارش را در نقد ریای حاکم بر جامعه عنوان کرده، اما خودش عین ریا است. این‌که با اسم امام حسین و با پول بیت‌المال فیلمی این‌قدر بی‌هدف، بی‌محتوا و در یک کلمه آشغال بسازی، اسمی جز فرصت‌طلبی و در نهایت همان ریا ندارد. مگر این‌که برای این‌ها اسم شیک و تر و تمیزی به اسم «فیلم تجربی» پیدا کنیم. دقت کنید به اسم پرطمطراق و دهان‌پرکن فیلم که فارغ از خالی‌بودن از هرگونه بار دراماتیک و زیبایی‌شناسانه، چه‌قدر مزورانه و ریاکارانه است.

گویا این تجربه دوم فیلم‌ساز است که خوش‌بختانه اولی‌اش را ندیده‌ام. اما باور کنید جاهایی دوربین به حدی سرگردان است که خیال می‌کنی سازندگان در حد دوربین موبایل و هندی‌کم هم دستشان به دوربین نخورده و زبان تصویر را نمی‌شناسند.

خانم‌ها، آقایان! قبل از این‌که پرونده پول‌های کثیف در سینما را ببندید که مرتبط با بخش خصوصی است، به موضوع نابود کردن و زایل کردن منابع عمومی و بیت‌المال و چرایی هزینه کردن پول‌های دولتی در سینما هم بروید. اگر روشن شود چرا بنیاد فارابی تمام‌قد از این فیلم حمایت کرده و به روایتی 800 میلیون پول بی‌زبان را برای کاری نابود کرده که از وله‌های تلویزیونی ایام محرم هم سطح پایین‌تر است، تکلیف خیلی چیزهای دیگر هم معلوم می‌شود.

جابر تواضعی – کانال زیر درخت زیر انجیر

از این نویسنده:
+ «قسم» یک اثر جاه‌طلبانه

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.