دانشگاه و زباله
کاشان فردا – ساعت یک ربع به هفت صبح روز چهارشنبه ۱۱ / ۵/ ۹۸ به اتفاق معاون محترم پژوهشی، مدیرعامل محترم بنیاد حامیان دانشگاه، رئیس محترم پارک علم و فناوری غیاث‌الدین جمشید کاشانی و مدیر محترم ارتباط با صنعت و جامعه از مرکز بازیافت زباله کاشان در جاده ابوزیدآباد بازدید کردیم.
این بازدید نتایج مثبت زیادی را در پی داشت و لزوم توجه دانشگاه به مسائل و مشکلات اجتماعی را بیشتر برای ما نمایان ساخت.
شاید قراردادن نام متعالی دانشگاه در کنار واژه مشمئزکننده زباله تعجب‌آور باشد، اما همین تعجب‌هاست که ما دانشگاهیان را از رسالت‌های اصلی خودمان دور می‌سازد.
دیدن این مکان‌ها، مشکلات جامعه را برای ما نمایان می‌کند و به فکر فرو می‌برد که چه راه‌کارهایی برای حل مشکلات جامعه ارائه دهیم. پس نباید از آن‌ها دوری جست.
بیشتر بخوانیم:
+ سرانه تولید زباله در کاشان از برخی کلان‌شهرها بیشتر است
با لباس مخصوص و ماسک، وارد محل بازیافت زباله‌ها شدیم؛ محلی که حدود بیست کارگر بیگانه در آن‌جا مشغول به کار بودند. به محض ورود و به‌رغم وجود ماسک بر صورت‌ِمان،حالت تهوع به ما دست داد و دقایق بازدید را به سختی تحمل کردیم، اما کارگران، روزانه حدود ۱۲ ساعت در آن‌جا کار می‌کردند و در معرض ده‌ها بیماری حتمی قرار داشتند، تا در پایان روز حدود هفتاد هزار تومان برای امرار معاش خود و خانواده هایشان دریافت کنند. زباله‌های متنوعی از کامیون‌ها تخلیه می‌شد که بازیافت آن‌ها کار بسیار دشواری بود.
مسئول مرکز بازیافت اطلاعات عجیب و سخنان دردناکی برای ما گفت از جمله این‌که: هر کیلو زباله حدود ۱۲۰ تومان هزینه برای شهرداری دارد در حالی‌که باید یک‌هزار تومان درآمد داشته باشد.
منطقه کاشان سالانه حدود ۸۳هزار تن زباله دارد که ۶۶ هزار تن آن به این مرکز آورده می‌شود و ۵درصد بازیافت‌شده و ۵ هزار تن تبدیل به کود می‌شود.
این در حالی است که در کشورهای دیگر از زباله، برق و انرژی تولید می‌شود. طلا استخراج می‌گردد، آب گرم به‌دست می‌آید، کود مرغوب تهیه می‌شود و … .
بیشتر بخوانیم:
+ سطل‌های هوشمند؛ تحولی در سیستم بازیافت
بازیافت زباله حدود ۵۰ تا۷۰ میلیارد تومان گردش مالی در کاشان دارد، اما مافیای زباله درآمد زیادی دارند. زباله‌های مرغوب را از منازل و کارخانجات جمع می‌کنند و فقط زباله‌های بی‌ارزش به این‌جا می‌آید.
سوال این است؛ که آیا اساتید و دانشجویان در این زمینه مسوولیتی ندارند و نمی‌توانند باری از دوش جامعه بردارند؟ قطعا کارهای زیادی می‌توان کرد اما تا وقتی در اتاق‌های خودمان نشسته و این مشکلات را از نزدیک احساس نکنیم، مساله‌ای برای‌مان بوجود نمی‌آید تا به فکر راه‌حل آن باشیم.
استاد و دانشجو باید بوی نامطبوع زباله را استشمام کند تا بفهمد که همنوعانش در معرض چه بیماری‌هایی قرار دارند و آن‌گاه به فکر آن بیفتد که دستگاهی بسازد تا زباله‌ها با دست تفکیک نشود و باید کیفیت کمپوست را از نزدیک ببیند تا بتواند آن را آزمایش کرده و بارور و پربهره نماید.
یکی از کارهای مهمی که دانشگاه می‌تواند انجام دهد، فرهنگ‌سازی در جامعه است تا مردم، تفکیک زباله را در مبدا انجام دهند. اگر زباله‌ها در منازل و محل کار تفکیک گردد، جداسازی آن‌ها که کار بسیار دشواری است، هزینه زیادی نخواهد داشت.
بخش زیادی از زباله‌ها مانند کاغذ و اجناس مستعمل، اشیاء قابل استفاده و مطلوبی هستند، اما وقتی با زباله‌های کثیف مانند پوست میوه و مایعات مخلوط شوند، از بین می‌روند.
موضوع تفکیک زباله در مبدا، بسیار مهم است و تا زمانی که انسان دردها و مشقات تفکیک زباله در محل بازیافت را با چشمانش نبیند به اهمیت آن پی نمی‌برد.
دانشگاه نباید نسبت به این موضوع و سایر آسیب‌های اجتماعی بی‌توجه باشد. بنابراین از همکاران عزیزم دعوت می‌کنم بازدیدی از محل بازیافت زباله داشته باشند و موضوع تفکیک زباله در منزل و محل کار را جدی بگیرند.
عباس زراعت رئیس دانشگاه کاشان
