چوپانی و طبیعت؛ آموزگار موسیقی غلامرضا قائمی منفرد
کاشان فردا – استاد غلامرضا قائمی‌منفرد که از کودکی در دل طبیعت با زمزمه‌های چوپانی انس گرفته بود و مبانی موسیقی را از دل طبیعت آموخته بود و همین سبب عشق او به موسیقی شد، سرانجام در ۹۳ سالگی دیده فروبست.
به گزارش شبستان؛ در سال ۱۳۰۵ در آران و بیدگل کودکی دیده به جهان گشود که او را «غلامرضا» نام نهادند. در شش ماهگی قضای الهی سایه پدر را از سر او می گیرد. با مرگ پدر، شرایط زندگی برای خانواده غلامرضا سخت‌تر می شود. مادر، او را در حالی که کودکی شش ساله بود، برای گذران زندگی و معاش خانواده به چوپانی فرستاد.
غلامرضا تا ۱۰ سالگی به شغل چوپانی ادامه می‌دهد و از آن‌جایی که گذر زندگی بسیار مشقت‌بار بود چاره را در تغییر شغل می‌بیند و از آن پس به شغل پارچه‌بافی اشتغال می‌یابد.
غلامرضا از آن‌جایی که از کودکی در دل طبیعت با زمزمه‌های چوپانی انس گرفته بود، بسیاری از مظاهر طبیعت همچون صدای آبشار، ریزش باران و وزش باد از میان برگ درختان، صدای بلبل و مرغان صحرا و حتی صدای زنگوله گله گوسفندان، عاطفه و احساس او را پرورش داده و مبانی موسیقی را از دل طبیعت آموخته و به بیان خود استاد، این نواها را همیشه در سر می‌پرورانده و همین سبب عشق او به موسیقی شد.
وی در حالی که ۱۵ سال بیشتر نداشت و در آن دوران نوازندگانی از اصفهان به آران و بیدگل می‌آمدند، تحت تاثیر هنرمندان این عرصه قرار گرفته و ندای نوای موسیقی درونش را شنید و چون علاقه بسیاری به این هنر داشت کمانچه‌ای ساخته و شروع به نواختن کرد.
یکی از نوازندگان تُنبک، زنده‌یاد «رحمت‌الله مرشدی» خبر هنر این نوازنده نوجوان را شنیده، به سراغ او می‌آید و او را تشویق به یادگیری دستگاه و نواختن موسیقی می‌کند.
قائمی‌منفرد که نه سوادی داشت و نه مهارت‌های موسیقی را از استادی فرا گرفته بود، می‌گوید: من دستگاه موسیقی را نمی‌شناسم و از حضور در بین مردم خجالت می‌کشم؛ اما مرشدی او را تشویق و ترغیب به ادامه کار می‌کند.
وی با شور و عشقی که داشته به مرور زمان چه از صفحات گرام، چه از گوش‌کردن موسیقی از طریق رادیو دستگاه‌ها را فرا می‌گیرد.
«غلامرضا قائمی‌منفرد» حدود ۶۰ سال فعالیت هنری داشت و چند اثر از او به یادگار مانده است. اگر چه هنر استاد در سال‌های اخیر به علت کهولت سن در نواختن کمانچه به خاموشی گرایید، اما سهم زیادی در اشاعه موسیقی ایرانی در دیار خود ایفا کرد و تمام دوران حیات خود را در راه این هنر ارزنده مصروف داشت.
وی در ۱۷ مهرماه ۱۳۹۸ پس از سال‌ها درد و رنج بیماری در سن ۹۳ سالگی دار فانی را وداع گفت و پیکر او در حرم مطهر حضرت محمدهلال بن علی(ع) آران و بیدگل آرام گرفت.
