کاشان فردا – یکی دو تا سرفه خشک می کند و وحشت، تمام وجودش را فرا می گیرد: «نکند من هم کرونا گرفتهام!»
این وضعیتی است که بسیاری افراد با مطالعه نشانههای بیماری دچارش میشوند. هر چه بیشتر درباره بیماری میخوانند و میشنوند، «خودبیمار پنداری»شان تقویت میشود.
اگر شما نیز اینگونه هستید، نگران نباشید؛ این وضعیت بسیار متداول است و به آن، «سندرم دانشجوی پزشکی» (Medical students’ disease) میگویند.
تحقیقات نشان داده است که بین ۷۰ تا ۸۰ درصد دانشجویان پزشکی، به ویژه در سالهای نخست تحصیلشان، با مطالعه هر بیماری، احساس میکنند علائم آن بیماری را دارند. آنها وقتی درباره بیماریهای قلب میخوانند، بدون این که واقعاً قلبشان مشکلی داشته باشد، در قفسه سینهشان احساس درد میکنند یا در کلاس درس ریه، ممکن است واقعاً حس کنند که تنگی نفس دارند و تازه متوجهاش شدهاند!
کرونا و گسترش سندروم دانشجوی پزشکی
وقتی در جامعهای یک بیماری گسترش پیدا میکند، پزشکان، نهادهای مسوول، رسانهها و … مدام درباره آن صحبت، و مدام علائم بیماری را گوشزد میکنند؛ اینگونه میشود که سندروم دانشجوی پزشکی، کل جامعه، حتی آنان که دانشجوی پزشکی نیستند را فرا میگیرد و افراد دچار خودبیمارپنداری میشوند.
وقتی بدانیم آنچه دچارش هستیم، بیماری واقعی نیست، بلکه سندروم دانشجوی پزشکی است، بخش مهمی از استرسمان کم میشود.
نکته مهم این است که در اغلب موارد، یک یا دو علامت نمیتواند نشانه بیماری حتمی باشد، بلکه باید مجموعهای از نشانهها که توسط پزشک و گاه با آزمایشهای پیچیده تشخیص داده میشود، وجود داشته باشد تا پزشک به نتیجه برسد که واقعاً بیمار هستیم.
به عنوان مثال، کرونا نوعی بیماری است که برای تشخیص آن از کیتهای بسیار خاصی استفاده میشود و نمیتوان به صرف تب یا چند سرفه خود را بیمار پنداشت.
البته که اگر کسی دارای علائم جدی بیماری بود باید به پزشک مراجعه کند ولی در هر حال متوجه باشیم که ممکن است درگیر سندروم دانشجوی پزشکی باشیم که در این صورت میتوانیم با کمترین نگرانی از کنار موضوع بگذریم و به زندگی عادی خودمان ادامه دهیم.
همچنین مشغولشدن به کار، تفریح، ورزش، کاستن از حجم مطالعه درباره بیماری و اکتفا به منابع محدود و معتبر و نیز عوضکردن بحث، هنگامی که اطرافیانمان دارند بیش از حد درباره بیماری سخن میگویند، راههای دیگری است برای مهار سندروم دانشجوی پزشکی.
شاید بهتر باشد وقتی دچار خودبیمارپنداری شدهایم، لبخندی بزنیم و بگوییم: اگر پزشک نشدیم لااقل سندروم دانشجوی پزشکی را تجربه کردیم!
منبع: جعفر محمدی – سواد زندگی