عید ما و عید دیگران

محمد احمدی‌نجاتکاشان فردا –  عید فطر روزی است که در نگاه عموم گاهی آن را به عید اموات می‌خوانند، روز سروری که با زیارت اهل قبور همراه است، اما وقتی حتی نگاهی به مفاتیح‌الجنان هم می‌اندازیم، می‌بینیم جز اعمال این عید ذکر نشده و وقتی به احادیث و سیره اهل بیت هم نگاه می‌کنیم خبری از زیارت اهل قبور در این عید نیست.

در دید محیطی و مردم‌شناسی که به موضوع نگاه می‌کنیم، می‌بینم که این موضوع در شهرهای مرکزی کشور که اصولاً بنیان مذهبی دارند، نمود بیشتری دارد.

در شهرهای شمالی ترجیح می‌دهند دور هم در طبیعت جمع بشوند و عید رمضان را این‌گونه شاد باشند. یا در کهگیلویه و بویراحمد روز عید فطر روز آشتی است و کدورت‌ها توسط ریش‌سفیدان برطرف می‌شود.

در زاهدان حنا‌بندان دارند و لباس نو برای کوچک‌ترها می‌خرند.

در خوزستان کوچه‌ها آذین می‌شود و مفصل جشن می‌گیرند.

در دیگر کشورهای مسلمان هم آنچه در شهرهای مرکزی و مذهبی ایران مرسوم است رواج ندارد.

در اکثر کشورهای عربی عید فطر خود را با پخت شیرینی مخصوص و پوشیدن لباس نو شروع می‌کنند.

در عراق و جنوب بصره عید را با پخت شیرینی و غذاهای محلی شروع می‌کنند و شیرینی کلیجه و غذای مخصوص المطبک را با هدف ایجاد صمیمیت بیشتر در کنار یک دیگر می‌خورند و در سه روز تعطیلی عید فطر این کار را تکرار می‌کنند.

در عربستان اول عید را با خوردن انواع قهوه و آبمیوه و خرما شروع می‌کنند. عید فطر در عربستان ۲۳ روز تعطیل است.

کویت هفت شبانه‌روز پشت سر هم جشن می‌گیرند و پرچم هوایی مخصوص بر سر در مغازه‌ها و منازل زده می‌شود.

فطر اندونزی متفاوت است، آن‌ها در مراسم حلال به حلال با سر دادن نوای الله‌اکبر و بر طبل کوبیدن در کوچه‌ها عید را اعلام، و در مساجد با هم مصالحه می‌کنند.

هندوستان عید فطر را روز نمایش دادن سنن و نماد و فرهنگ‌های خاص خودشان قرار داده‌اند، با موسیقی سنتی هندی و لباس‌های محلی مخصوص در کوچه‌ها راه می‌افتند تا به عید رنگ و بوی تازه‌ای بدهند.

در میانمار جاگو می‌خوانند، جاگو در زبان اردو یعنی بیدارباش، آن‌ها سحر در قالب گروه‌های کوچک موسیقی مردم را برای خوردن آخرین سحری ماه بیدار می‌کنند. در میانمار برای عرض تبریک دست راست را بر پیشانی گذاشته و دست دادن را رسم خوبی نمی‌دانند.

اما چرا بزرگ‌ترین عید مسلمانان و عامل وحدت مذاهب در شهر ما تبدیل به رسم چندین ساله برای رفتن به سر آرامگاه‌ها و مزارها شده و این رسم آنقدر قداست پیدا کرده که برای جلوگیری از تجمع در ایام شیوع کرونا مسئولان ناچار شده‌اند همه مسیرهای منتهی به آرامستان‌ها را مسدود کنند؟

این پرسشی است که باید با تامل بیشتری به آن پرداخت.

محمد احمدی‌نجات – مشکات آنلاین

از این نویسنده:
+ من هم می‌خواهم مسخره باشم

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.