علم بهتر است یا سلامتی
کاشان فردا – مریم آرمون / زمان محصّل‌بودنم، ذوق خاصی وجودم را فرامی‌گرفت. شب قبل اولین روز مدرسه، همه چیز را جور می‌کردم تا مبادا لحظه‌ای دیر برسم.
حتی وقتی بزرگ‌تر شده بودم، و در بستر بیماری، درحالی که نمی‌توانستم در مدارس حضوری درسم را ادامه بدهم، بازهم از شور و شوق دانش‌آموزان اطرافم شاد می‌شدم.
دستانم توان نوشتن نداشتند، ولی مهرماه که می‌شد، یک خودکار و دفتر برای خودم می‌خریدم، آن‌قدر خودکار و دفتر خریدم و امید داشتم تا خدا جوابم را داد و امسال می‌توانم بنویسم.
از این‌ها که بگذریم با واقعیت تلخی روبرو می‌شویم، بیماری که خطراتش برای همه‌ی ما روشن است، هر روز تعداد مرگ‌ومیر و مبتلایانش را در اخبار دنبال می‌کنیم و می‌دانیم. و تنها چیزی که نمی‌دانیم؛ درمان قطعی و چگونگی ریشه‌کن‌شدنش هست.
کرونایی که هنوز مشخص نشده عوارض بعد از بهبودی‌اش تاچه اندازه خواهد بود.
فقط می‌دانیم درصدی از سلامت ریه حتی پس از بهبودی با مشکل روبه‌رو خواهد بود. ما نارسایی تنفسی‌اش را می‌دانیم چون اگر دم و بازم انجام نشود، باید با مرگ دست‌وپنجه نرم کنیم، ولی نمی‌دانیم و مشخص نشده پس از بهبودی چه بلایی سر دیگر اعضای بدن‌مان می‌آید؟!
با این اوضاع چطور جرات می‌کنید دانش‌آموزان‌تان را به مدرسه بفرستید؟! قبلا موضوع انشای دانش‌آموزان این بود که «علم بهتراست یا ثروت؟» امروز من می‌گویم «علم بهتراست یا سلامتی؟»
من همانی هستم که هم تجربه‌ی شیرین نشستن در نیمکت اول کلاس را داشتم، و هم مدتی غیرحضوری درس خوانده و سختی‌هایش را می‌دانم.
به لطف خدا و با رعایت اطرافیانم کرونا نگرفته‌ام ولی به واسطه‌ی بیماری، تجربه‌ی تنفس با ونتیلاتور را دارم ، روزها صدایش آرام‌جانم هست و شب‌ها صدای دستگاهم لالایی گوش‌خراشی برای خانواده‌ام. سختی تنگی‌نفس را با همه‌ی وجودم حس کرده‌ام، رقص ناموزون گاز‌های خونی‌ام مرا به مرز خفه‌شدن هم رسانده‌اند ولی هنوز درخدمت شماهستم.
تورا به خدا اگر مسئولین برای حفظ سلامت فرزندان تان ارزش قائل نشدند و اعلام کردند کلاس‌ها به صورت حضوری است، خودتان برای جان جگرگوشه‌های‌تان دل بسوزانید. همه چیز از آنچه که ما می‌دانیم و تصور می‌کنیم بدتر است. رعایت پروتکل‌های بهداشتی برای دانش‌آموزی که در مدرسه با توجه به مقطع تحصیلی دلش به شیطنت‌های کودکانه و یا حجم سنگین درس‌هایش هست، بسیار سخت و تاحدی غیر ممکن است.
ارزش سلامتی را منی که برای برگشتن و بهترشدن تک‌تک اعضا و حرکات تنم سال‌ها تلاش کرده‌ام، بهتر می‌دانم. تا دیر نشده شما هم بدانید و عزیزتان را دریابید، خدا کند که تندرستی و آرامش همراه همیشگی مردم جهان و هموطن‌های عزیزم باشد.
از این نویسنده:
+ سفیدی عصا یا سیاهی دیدگان، کدام را باور کنم
