کاشان فردا – ابوالفضل نجیب/ نقش فرانسه به عنوان کاتالیزور.
«آنتونی بلینکن» در نخستین مصاحبه مطبوعاتی بعد از انتصاب رسمی به مقام وزارت خارجه در گفتوگو با شبکه سی.ان.ان (دوشنبه ۱۳ بهمن) خبر از کاهش زمان دسترسی ایران به سلاح هستهای و همزمان ابراز نگرانی و هشدار داد.
نکته پررنگ این اظهارات دسترسی قریبالوقوع ایران به سلاح هستهای است. ادعایی که همواره مورد تاکید آمریکا بوده، و در واقع میتوان توافق برجام را واکنشی به این نگرانیها محسوب کرد.
بلینکن همچنین ضمن تکرار اظهارات دیروز در خصوص فراخواندن ایران به بازگشت به تعهدات برجام به عنوان شرط نخست رفع تحریمها، بر انجام مذاکرات بیشتر و آنچه او به توافق قویتر تعبیر میکند، اشاره داشت.
آنچه بلینکن بر آن تاکید ورزید، در واقع ادامه همان نگرانیهای کاملا هریس در زمان رقابتهای انتخاباتی با مشاور ترامپ است. اظهارات امروز بلینکن به نوعی در راستای مواضع خانم هریس در آن زمان همچنان حاکی از نگرانی همزمان بایدن از دسترسی به سلاح اتمی و گسترش موشکهای بالستیک است.
نگرانیهایی که همان زمان خانم هریس، ترامپ را به دلیل خروج از برجام مسئول اصلی آن، و نقش او را پررنگ معرفی کرد. موضوعی که بلینکن در مصاحبه امروز نیز به تلویح به آن اشاره داشت. این در حالی است که سخنگوی وزارت خارجه ایران همزمان و همچنان بر رفع یکجانبه تحریمهای آمریکا و در عین حال ابراز امیدواری به بازگشت ایران به تعهدات برجامی و بعد از اقدام امریکا تاکید دارد.
آنچه در میانه این کشوواکشها قابل اشاره است، تعدیل و چرخش تازهترین مواضع فرانسه و تمایل و پیشنهاد آشکار به پیشگامشدن آمریکا در رفع تحریمها است. این تمایل آشکارا به معنی تقدم رفع تحریمها بر بازگشت ایران به تعهدات برجام است. و همزمان انجام مذاکرات درباره موضوعات مورد مناقشه از جمله توسعه موشکهای بالستیک و رسیدن به توافق قویتر.
توافقی که بیتردید فرانسه در شکلگیری احتمالی آن در کنار دیگر متحدین اروپایی نقش ایفا خواهند کرد. آنچه از کشمکش موجود میان آمریکا و ایران استنباط میشود، صرفنظر از هرگونه فرض از باب مذاکرات پنهانی و مستقیم، ادامه بنبستی است که در صورت ظاهر میتواند هم بر ادامه این وضعیت و هم بر ضرورت نقش یک کاتالیزور برای تامین همزمان مواضع هر دو طرف تاکید داشته باشد.
انچه از مدتها پیش مفروض بود، ضرورت این کاتالیزور و واسطه بود. فرضی که با تعدیل مواضع فرانسه و فراخواندن آمریکا به پیشقدمی در رفع تحریمها از سایه به عرصه آمده.
آنچه در این رابطه مفروض است اتخاذ راهحل میانهای است که همزمان قادر به حفظ پرستیز سیاسی طرفین در عرصه بینالمللی و به تعبیری تضمین فرجام برد برد باشد.
آنچه میتواند این نقش را منتفی یا کمرنگ و تعدیل کند، تجدیدنظر ایران در تنظیم رابطه با اتحادیه اروپا و تعدیل مواضع بدبینانه و حداقل در رابطه با فرانسه است. فرضی که البته در واقعیت امر، میتواند همچنان مسئولیت استمرار وضع موجود را متوجه ایران کند.
نشانههای روشن این فرض را میتوان در مواضع جریان اقتدارگرا ردیابی کرد، جریانی که از اساس و به دلایل کاملا جناحی سعی در ادامه این وضعیت تا پایان دوره ریاست جمهوری روحانی دارد. آنچه در ظاهر مشاهده میشود، اگر چه بر همسویی مواضع دو جناح بر رفع یکجانبه تحریمها جکایت دارد، اما در عین حال باید پذیرفت تمایل دولت روحانی به حل این چالش و تا قبل از اتمام دوران ریاست جمهوری است.
آنچه دولت روحانی را ناگزیر به همسویی با جریان رقیب میکند، همچنان سایه سنگین دولت در سایه است. مانعی که دولت روحانی بارها به تلویح و اشاره و آشکار از نقش بازدارنده آن در حلوفصل بسیاری معضلات داخلی و بخصوص سیاست خارجی به آن اذعان داشته.
از این نویسنده:
+ در مفهوم بیفرهنگی و بیاخلاقی
کاشان فردا را در اینستاگرام دنبال کنیم: https://www.instagram.com/kashanefarda