تقی‌آباد می‌تواند ندای زنده‌بودن آخرین روستای کویر باشد
کاشان فردا – ناملایمات روزگاری که در آن به سر می‌بریم، آن‌قدر هست که گاهی باید از آن‌ها پا به فرار گذاشت. فعلا نمی‌توان راه دوری رفت. ولی تا تقی‌آباد راه دوری نیست.
گشت و گزار شبانه در یک روستای قدیمی، آرامش‌بخش است و حس‌ها را به شنیدن وا می‌دارد.
سهراب صدای نفس باغچه را می‌شنید و ما اینجا صدای هزاران سال زندگی آباء و اجدادمان.
بدو ورود جمعی سگ دنبال ماشین می‌دوند و دوست ما اعلام می‌کند: اینها حمله نکرده‌اند. به استقبال آمده‌اند.
به‌زودی معنی استقبال را می‌فهمیم، وقتی سگ‌ها از سروکول ما بالا می‌روند و به چِخ‌گفتنِ ما اعتنایی ندارند و صمیمیت نشان می‌دهند. چگونه این حیوانات باهوش از فاصله دور ماشین را شناختند و به استقبال آمدند، سئوالی است که ذهن را مشغول می‌دارد.
به زودی متوجه می‌شویم یکی از شترها، در حال زایمان بوده ولی بچه مرده به‌دنیا آمده بود.
تقی‌آباد آخرین روستای حاشیه کویر است که حتی مدرسه داشت و بچه‌ها آن‌جا درس می‌خواندند. حمامی هم در نزدیکی فیض‌اباد بود که خاله نسا گرمش می‌کرد و اهالی کویر به آن‌جا می‌رفتند. خاله نصرت زائو روستا بود و مامایی می‌کرد. و آخرین نسل لبافان بود و کسی هنرش را پیگیری نکرد.
عکس: محمد مشهدی نوش‌آبادی
استشمام نسیم خوش‌بوی روستا، آرامش را بر دل می‌ریزد. یک گشت‌و‌گذار شبانه انرژهای منفی روزگار را تخلیه می‌کند.
به اتاق قدیمی ساربان می‌رویم. قلعه تقی‌آباد اگر شکل تمیز و مرتبی به خود بگیرد، جاذبه‌اش چند برابر می‌شود.
به‌زودی گرمای کرسی نشاط‌بخش می‌شود. به خصوص وقتی با چای آتشی هم پذیرایی شوی و گفت‌وگویی شکل بگیرد و آوازی به گوش رسد…
****
وقتی از جهل و جور به بیابان فرار می‌کنی، نسیم رهایی و بی‌کرانگی را می‌توان استشمام کرد.
بوی هزاران سال را می‌توان از هوای روستا شنید. بوی آتش قرون را که دل‌های مردم را گرم نگه می‌داشت می‌توان شنید.
عکس: محمد مشهدی نوش‌آبادی
آن چه زندگی مردم را رونق می‌داد دامداری بود. چیزی که امروزه در هجوم تورم و گرانی و تنگنا و حتی سرقت قرارگرفته است.
جمعیت تقی‌آباد اگرچه بسیار کم شده، اما خوشبخت است که بوی شتر را در خود دارد. حیوانی که شیر و گوشتش نمونه ندارد و به دنیای بکر طبیعت نزدیک است.
در بهار که صحرا سبز می‌شود، شترها تا بندریگ می‌روند و تیرماه که علف‌ها خشک‌ترند، به آب‌گاه بر می‌گردند.
در تقی‌اباد حدود ۱۲ شتردار ساکن هستند. شترها روزی ۱۰ کیلو شیر می‌دهند. شیر شتر چرب است و نمی‌توان با آن ماست و پنیر درست کرد.
سالی یک بار پشمش می‌ریزد که گاه ریسیده و تبدیل به شال و کلاه می‌شود.
تقی‌آباد استعداد خوبی برای گردشگری دارد. فضای آب و قلعه و حیوان می‌تواند جذب توریست کند و ندای زندگی و زنده‌بودن آخرین روستای کویر باشد.
سید محمد علوی ـ کانال انوش‌زاد
