نگین شب، زگیل روز
کاشان فردا – مرتضی دهقان / کاشان دیار احترام، کاشان دیار تمدن و فرهنگ، کاشان دیار نخستین‌ها و صدها لقب که به راستی در شانِ خطه‌ی کاشان است، اما با نگاهی به شهر متوجه می‌شویم که این خطه آن‌طور که بایسته و شایسته است معرفی نمی‌شود،
نورآرایی یکی از شگردهای ارتقای چهره‌ی بصری شهرهاست که افزون بر زیبایی، امنیت ِ محلِ نورپردازی شده را نیز افزایش می‌دهد، اما در کاشان این نورآرایی‌ها به سهل‌انگارانه‌‌ترین شیوه‌ی ممکن اجرا می‌شود، شکی نیست که بابت این همه نورآرایی هزینه‌های شگرفی از سوی مدیریت شهری صرف می‌گردد، مقصودم تنها هزینه‌های ریالی نیست که تفکر، اجرا، عرق‌ریزان نیروی انسانی و تهدید برق‌گرفتگی و چه و چه… جزو هزینه‌هاست.
آیا به راستی نورآرایی معابر کاشان شایسته‌ی این نام پر طمطراق است؟
بیشتر خوانیم:
+ حکایت‌المدخل فی اشتیاقِ بر کَل‌کَل
در نوروز ۹۸ در میدان دروازه دولت نورآرایی را شاهد بودیم که شکل ِ آن به زیگورات‌های کهن می‌مانست، واقعا کار ِ قضاوت زیبابودن یا نبودن آن در شب با آن لامپ‌های زمخت و بدقیافه را برعهده خودم نمی‌گذارم که شاید سلیقه‌ای بشود اما در روز چه چهره‌ی ناخوشایندی برای میدان ایجاد کرده بود که نبودش از بودش به!
داربست‌های بی‌قیافه‌ی کدر با آن پیچ و مهره‌های بدریخت را اگر بتوانیم نادیده بگیریم با طراحی بی‌سلیقه‌ی ساختمان‌شکلش که آدم را یاد آن فیل بیچاره در قصه یکی بود یکی نبود می‌انداخت که آخر سر نه خرطوم داشت نه عاج فیل و منوچهر نامش نهادند… می‌انداخت.
فارغ و فارق از این هیبت بدریخت، نورآرایی چهارراه را هم نمی‌توان به تسامح نگریست.
نباید در این بین نورآرایی‌های زیبای انتهای بلوار دانش و یا ابتدای خیابان رجایی را نیز نادیده گرفت، اما چه حاصل که مرئی‌بودن فلزات به کار رفته در این سازه‌ها چیزی جز کج‌سلیقگی مجری طرح را رِسا نیست، نگینی که در شب می‌درخشد نباید زگیلِ روز شود.
قطعا هزینه‌های نورآرایی بالاست و خرید و طراحی لامپ‌های جدید برای مدیریت شهری در این شرایط اقتصادی کاریست دشوار، اما اجرا نکردن یک طرح زشت از بودنش قطعا بهتر خواهد بود.
از این نویسنده:
+ زندگی پوچ مدرن
+ از خون تا خون، از طبس تا کاشان
+ نقص عضو قانون حمایت از کودکان
+ یک قُلُپ ترانه‌ی دم‌نکشیده
