کاشان فردا ـ مهدی سلطانیراد/ نشست صمیمی صبح شنبهی چندی از اهالی رسانهی کاشان با مسؤل ارشد یکی از ارگانهای حکومتی این شهر و تبسم نشسته بر لبان جمع در پایان این نشست، آبی بود بر آتش تنشی که حاصل بیگانهبودن با جایگاه و منزلت رسانه در سپهر جامعه امروز ماست.
فرقی نمیکند یک شهروند عادی، یک مقام بلندمرتبهی دولتی یا یک فرد نظامی وقتی ناخواسته در برخورد با معنی، مفهوم و فلسفهی رسانه دچار سردرگمی شوند، نتیجه کار، گاه به تنشی میانجامد که نمونهی آن را اواخر هفتهی گذشته در یک نشست خبری محلی شاهد بودیم.
داستان از آنجا آغاز شد که هفته گذشته گروهی خبرنگار از رسانههای مجوزدار و دارای اعتبار قانونیِ شهرستان با پیامک به یک نشست خبری دعوت میشوند. اما در بدو شروع آن نشست، دو خبرنگار فعال در یک رسانهی قانونی و از همان جمع دعوتشده و «میهمان» به دلایلی نامفهوم و موهوم و البته شتابزده و احساسی با حکم «میزبان» مجبور به ترک آن نشست خبری میگردند!
اگر چه تلخیهای این کنش برای آن دو خبرنگار و همچنین قاطبهی اهالی رسانهی کاشان کم نبود، اما در پس این رخداد نتایج میمونی نیز بر جای ماند که از جمله میتوان به افزایش سطح همدلی و همافزایی طیفی از خبرنگاران محلیِ «متعهد به مسؤلیت اجتماعی در پس کارکرد حرفهیی» اشاره کرد و البته همراهانی بیرون از دایره فعالیت رسانهیی که «مردانه» به میدان آمدند تا نخست حرمت میهمان به میزبان یادآوری و در وهله دوم این مهم برجسته شود که جامعه بدون رسانهی مطالبهگر و پرسشگر، بیگمان و بلاشک برای توسعه و پیشرفت با مانعی بزرگ روبهروست.
این چند خط را هم از منظر ابراز خرسندی از پایانِ نیکِ یک مناقشه به نفع هر دو طرف ماجرا نوشتیم. هم برای همکاران و خبرنگاران شهرمان خوشحالیم که همدلانه مزد پایداریشان بر پاسداری و حراست از جایگاه خود را گرفتند و هم برای طرف مقابل که مهرورزانه حد و حدود شأن و مرتبه رسانه را پذیرفت و برای رفع کدورتها پا پیش گذاشت تمام قد و به احترام میایستیم و کلاه از سر بر میداریم.