راوي! بخوان كه مهدي موعود در ره است

شعر کاشان فرداکاشان فردا ـ
باور كنيم رجعت سرخ ستاره را
ميعاد دستبرد شگفتي دوباره را

باور كنيم رويش سبز جوانه را
ابهام مردخيز غبار كرانه را

باور كنيم ملك خدا را كه سرمد است
باور كنيم سكّه به نام محمد(ص) است

 ***

از سِفر فطرت از صحف از صحف از زبور
راوي! بخوان به نام تجلي، به نام نور

آفت نبود و موت نبود و نفس نبود
او بود و بود او جز او هيچ كس نبود

«قال الست ربكم»‌ي را بلا زدند
فالي زدند و قرعه تكوين ما زدند

سالار «كنت كنز» در آيينه نطفه راند
برقي جهيد و خرمن آدم نشانه ماند

ويرانه‌گرد خانه زنجير او شديم
زافلاكيان خليفه تقدير او شديم

 گرديد چرخ و خاك فلك كو به كو نشست
آدم رهيد و نوح به جودي فرو نشست

ايوب‌ها به سفره كرمان كَرَم شدند
يعقوب‌ها به حوصله پامال غم شدند

موسي بسي ز نيل حوادث امان گرفت
تا همچو نيل دامن فرعونيان گرفت

بسيار بت شكست كه از سيم كرده بود
تهمت به بت زدند، براهيم كرده بود

از رشكِ لطف، جان ملايك ملول ماند
هيهات بر زمانه كه انسان جهول ماند
***

باور كنيم رجعت سرخ ستاره را
ميعاد دستبرد شگفتي دوباره را

باور كنيم رويش سبز جوانه را
ابهام مردخيز غبار كرانه را

باور كنيم ملك خدا را كه سرمد است
باور كنيم سكه به نام محمد(ص) است
*** 

راوي! به شب، حجاب نكويي، حجاب قـُبح
راوي! به صبح، صبح شكافنده، صبحِ صبح

راوي! به فتح، فتح نمايان به آسمان
راوي! به تين و زيت و به افسانه زمان

راوي! بخوان به خواندن احمد در اعتلا
بر بام آسمان، شب معني، شب «حرا»

شبها شبند و قدر، شب عاشفانه‌هاست
عالم فسانه، عشق فسانه‌ي فسانه‌هاست

راوي! بخوان كه رستم افسانه مي‌رسد
جوهرفروش همت مردانه مي‌رسد

راوي! بخوان كه افسر سيارگان مَه است
راوي! بخوان كه مهدي موعود در ره است
*** 

باور كنيم رجعت سرخ ستاره را
ميعاد دستبرد شگفتي دوباره را

باور كنيم ملك خدا را كه سرمد است
باور كنيم سكه به نام محمد(ص) است
***

خونين به راه دادرسي ايستاده‌ايم
چون لاله داغدار كسي ايستاده‌ايم

اي دوست! اي عزيز مجاهد! رفيق راه!
مقداد روز! مالك ِ شب! ميثم پگاه!

اي در صفا به همت مردانه استوار
اي مرد مرد! مرد خدا! مرد روزگار

مرغي چنين بلازده جان در قفس نداد
حقا كه دادِ عشق تو دادي و كس نداد

 رفتي كه بازگردي و تا ما خبر شديم
اي پيشتاز قافله! بي‌همسفر شديم

گيتي به اهل عشق، به دستان، چه مي‌كند
حالي به ما شقاوتِ پستان چه مي‌كند

با ما چه مي‌كنند به رندي در آشيان
اين نابكار خانه‌به‌دوشان، حراميان
***
 

اي دوست! اي عزيز! رهايي مباركت
از همرهان خسته جدايي مباركت

اين‌جا خوش است ضجه زنجيريان هنوز
مردم‌كـُش است دشنه تقديريان هنوز

اين‌جا هنوز عرصه گير و كشاش است‌
اين جا هنوز خواب اسارت مشوش است
***

باور كنيم رجعت سرخ ستاره را
ميعاد دستبرد شگفتي دوباره را

باور كنيم رويش سبز جوانه را
ابهام مردخيز غبار كرانه را

باور كنيم ملك خدا را كه سرمد است
باور كنيم سكّه به نام محمد(ص) است

علی معلم دامغانی

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.