آندره گدار
کاشان فردا ـ «آندره گدار» (به فرانسوی: André Godard) زاده ۱۸۸۱، درگذشته ۱۹۶۵. معمار و باستان‌شناس فرانسوی، ابتدای دوره پهلوی به ایران وارد شد و به استخدام دولت ایران درآمد.
مدیریت اداره عتیقیات (باستانشناسی و موزه)، فعالیت‌های پژوهشی و شناسایی و ثبت آثار فرهنگی ایران (با همکاری همسرش یدا گُدار و ماکسیم سیرو)، انتشار نشریه باستانشناسی، بنیان‌گذاری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، ریاست و استادیِ همین دانشکده در آغاز، وی را مهم‌ترین شخصیت خارجیِ معماری دورهٔ پهلوی اول قرار می‌دهد که نزدیک به ربع قرن در ایران حضور داشت.
از مهم‌ترین کارهای اجراشده او می‌توان به موزه ایران باستان، کلاه‌فرنگی حافظ در شیراز و مدرسه ایرانشهر در یزد اشاره کرد.
ایده طراحی موزه ایران باستان در زمان وزارت «علی‌اصغر حکمت» شکل گرفت. طراحی موزه به آندره گُدار واگذار شد و او به سال ۱۳۱۳ خورشیدی نقشه‌های ساختمان را تهیه کرد. ساختمان موزه در سال ۱۳۱۶ به اتمام رسید و ریزه‌کاری‌های داخلی و نصب ویترین‌ها و چیدن اشیا و تهیه زیرنویس برای آن‌ها و سایر موارد فنی ۲ سال طول کشید و موزه رسماً در ۱۳۱۸ گشایش یافت.
گُدار در سال ۱۳۱۶ خورشیدی یادمان بنای حافظ را، با الگوبرداری از عناصر معماری اسلامی ـ ایرانی، به‌صورت کلاه فرنگی در وسط باغی سرسبز اجرا کرد.
مدرسهٔ ایرانشهر یکی از ماندگارترین کارهای آندره گُدار است که به سال ۱۳۱۳ خورشیدی در یزد به مساحت ۱۵هزار مترمربع طراحی و ساخته شده‌است.
از کتاب‌های گُدار، که به فارسی برگردانده‌شده، می‌توان به آثار ایران در ۴ جلد و هنر ایران اشاره کرد.
