کاشان فردا ــ مهران سهرابزاده*: به عنوان یک جامعهشناس علاقهمند به تحولات فرهنگی، متوجه تفاوتی بین امروز و نسلهای حاضر، با دهههای گذشته شدهام، این اتفاق میمون رواج «پرسشگری» است.
پرسشها سیلوار در حرکتند. انگار پاسخهای کلیشهای قبلی دیگر قدرت اقناعشان را از دست دادهاند و جوانان ما میخواهند دوباره بیاندیشند و تجربه خصوصی و شخصی و نگرششان متحول، برجسته و مهم شدهاست و این زمینهای است برای رشد اندیشه و هنر ماندگار.
خوشبختانه اتفاق خوبی هم در کنار آن رخ میدهد؛ یعنی از میزان پیشداوریها و قضاوتهای عجولانه و ناعادلانه کاسته شده است و این تجربه نسل ما است که واقعا خستهایم و دیگر نمیخواهیم اشتباهات گذشتگان را تکرار کنیم.
البته شاهد تولید آدمهای بهظاهر مذهبی هم هستیم که به نظر من «نیهیلیست»های کاملی شدهاند که به هیچ چیز جز پول و قدرت و مقام اهمیت نمیدهند. شاید پوشش مذهبیشان مانع دیدن باطنشان شده و پویش مذهبیشان کاستی گرفته است.
اما خوشبینی من نسبت به آینده مردم و کشورم با وجود حوادث تلخ روزگارمان کم نشده است و همانطور که در ابتدای عرایضم نوشتم، پرسشگری که نقطه شروع دانایی است تپیدن گرفته و مهم هم نیست این پرسشها از جنس سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، تاریخی و یا دربارهی شناخت هویت خودمان باشد که بدانیم چه بودیم و چه هستیم و چه میخواهیم باشیم، قبل از آنکه سیاستبازان قبای خود را بر تنمان کنند.
حال وظیفه ما است که در کسوت معلمی به این نسل پرسشگر و حقیقتجو اعتماد کنیم و از آیندهای خوب و توام با سرافرازی برایشان بگوییم.
از اهمیت کار و تلاش و مسئولیتپذیری برایشان حرف بزنیم.
ایران ما و اسلام ما گرانبهاتر از آن است که در حدیث ارز و دلار و سکه مدفون شود.
مسلما این خواست دشمنان این مرز و بوم است که با این حیَل ما را از ریشه و هویتِمان جدا کنند و سپس سرزمینمان را به تاراج ببرند.
جوانان و بهتر بگویم گلهای سرزمینم را امیدوار و پرسشگر و مسئول بار خواهیم آورد. این ندای اول و آخر نسل ماست.
*دکترای جامعهشناسی و دبیر کرسیهای آزداندیشی دانشگاه کاشان