قداست بی‌قناعت؟!
کاشان فردا ـ اخیرا برای برگزاری همایشی با حضور امامان محترم جماعت در کاشان دارالمومنین، در پیامک دعوت با تاکید بر صرف شام و توزیع هدایای نقدی و جنسی، آنان را فراخوانده‌اند که بدین‌وسیله از ایشان تشکر و قدردانی شود!
البته طبیعی است که هرچه به مقاطع انتخاباتی نزدیک می‌شویم، از این دست نکوداشت‌ها و تکریم‌کردن‌های چرب و نقد بیشتر خود را نشان بدهد که البته در این‌جا قصد ما نیت‌خوانی نیست و اصلا به آن سوی سیاسی و رای‌ساز ماجرا کار نداریم. اما روی سخن با مسئولان نهاد امامان جماعت در شهر و نیز امامان جماعت جوان و بعضا بسیار جوان است.
شاید بتوان گفت تنها عیب تشکیلاتی اداره‌شدن اموری مانند همین امامان جماعت، فراخوان‌هایی از این دست است که به نوعی و در چنین مقاطعی، اتباع و اعضای تشکل را گرد هم فرا‌می‌خواند و البته کسی هم منکر کارکردهای مثبت چنین تشکل‌هایی نیست. اما چند نکته؛
نکته نخست این‌که امام محترم جماعت یا به قول ظریفی، امام‌ِ جماعتِ محترم چه نیازی به این شکل تقدیر و سپاس دارد؟ و اگر واقعا نیاز به چنین نکوداشتی هست، چرا به‌جای امام‌محترم جمعه، کار به‌دست کسانی می‌افتد که شائبه رای‌خواهی در انتخابات پیشرو برایشان متصور است و دیگر این که کشانیدن افراد برای نکوداشت به صِرفِ صَرفِ شام و هدیه نقدی، چه گُلی بر سر روحانیت زده است؟
دیگر این‌که به این شکل روحانیان جوان را وابسته هدایای نقدی کردن، آنان را از وظایفی مانند روضه‌خوانی‌های هفتگی و دیگر کارکردهای اجتماعی و دینی روی‌گردان می‌کند که قطعا خالی‌بودن جای روحانیان در چنین جاهایی آسیب‌زاست.
دیگر این‌که اگر روحانی محترمی شایان تحسین است، چرا این کار در مسجد خود ایشان و در پیشگاه مردم نباشد که بازتابی شگرف دارد؟
امامان جماعت هم که در صف اول مردم‌داری و همراهی با مردم هستند، نیک می‌دانند (یا بایست بدانند) که سرمایه عظیم و بی‌بدیل دوستی و اعتماد مردم قابل جایگزینی با هیچ چیز دیگر نیست و دریغ است که برخی آن را وجه‌المصالحه پاره‌ای سیاسی‌کاری‌ها قرار دهند.
این روزها صفت مردمی‌بودن، زینت گران‌بهایی برای مسئولان و روحانیان است که هر شخصیتی بدان آراسته نیست.
زی طلبگی مراجع و مشاهیر نامدار حوزه‌های علمیه در سده‌ها و دهه‌های گذشته پیش روی ایشان است که چگونه آن حضرات گرسنگی کشیده‌اند اما از نان و حلوای نسیه و زمینه‌ساز وابستگی به هر چیزی نخورده‌اند و تقدیرهای نقدی را به نسیان سپرده‌اند.
امروز امانت قداست نهاد و لباس روحانیت به‌دست این عزیزان سپرده‌شده‌است که خود بیش از هر کس به شروط و اسباب امانت‌داری آگاهی دارند.
از خداوند متعال پیمودن‌مسیر راستی و درستی و کوشش در حفظ تقوا و پارسایی آراسته به قناعت و مناعت‌طبع را برای خود و دیگران خواستاریم.
عبدالرضا مدرس‌زاده ـ کانال پژواک روشنگری
از این نویسنده:
+ چالش‌های پیش روی بیهقی
