رئیس هیئت باید معلم باشد
کاشان فردا – استادم گفت خانواده و مدرسه در تربیت فرزند اصل است ولی اضافه کرد: «..مبادا نقش راننده سرویس فرزندتان به مدرسه را نادیده بگیری و مبادا اثر تربیتی نانوایی که به فرزندت نان می‌فروشد را فراموش کنی و …».
ولی از استاد، از تاثیر فضای مسجد، حسینیه و رفتار متولیان آن بر روح و روان و شکل‌گیری شخصیت ما آدم‌ها و فرزندان ما چیزی نشنیدم!!!،
چرا نگفت نمی‌دانم! شاید این دو مرکز را جزئی از جامعه می‌پنداشت که البته صحیح است، اما در نظر من این دو رکن (مسجد و حسینیه) می‌تواند نقش اساسی در هویت‌بخشی به شخصیت افراد مذهبی، و هم (بر عکس) می‌تواند گریزان‌کننده از دین و مذهب باشد.
وقتی صدای بلند و آزاردهنده بلندگوی این اماکن، و راه‌بندان‌های بی‌جهت مراسم‌ها اشکالی ندارد، چرا بوق‌زدن بی‌جا، گازدادن موتور و ماشین ِپشت پنجرهِ مردم، تجاوز به حقوق دیگران باشد.
وقتی پخش ظروف خالی غذا و ریختن بخشی از غذا در اطراف این مکان‌ها مانعی ندارد، چرا باید پرتاب‌کردن پاکت زباله از طبقه دوم و یا رها‌کردن زباله‌ها در مسیر مردم و جاده‌ها عملی نا‌شایست تلقی شود؟! وقتی بی‌نظمی امام جماعت در برگزاری نماز جماعت توجیه شود، چرا باید بی‌نظمی‌های اجتماعی زیر سوال رود؟!
اگر بی‌توجهی به قوانین ِبهداشتی در طبخ غذا و نامناسب‌بودن محل طبخ هیئت مانعی ندارد، چرا آلودگی هوا و آلودگی و … صوتی باید بد باشد؟!
اگر کنار گذاشتن غذا برای متولیان و کارکنان مساجد و حسینیه‌ها قبل از دیگران امری طبیعی است، چرا پرداخت وام و دادن موافقت اصولی به خودی‌ها و یا خودی‌ترها، کار ناشایستی باشد؟!
وقتی سر و دست شکستن برای گرفتن غذایِ بیشتر در هیئت نشانه شکم‌بارگی و خودخواهی نیست، چرا سندسازی و تصاحب زمین‌های متعلق به عموم مردم امری غاصبانه تلقی شود؟!
بیشتر بخوانیم:
+ به بهانه روز جهانی مسجد
احترام‌های بیش از حد معمول (و شاید بیجای) دست‌اندرکاران مساجد و حسینیه‌ها برای پولدارها، شیک‌پوشان، صاحبان قدرت، شوکت و شهرت، بی‌احترامی به عالمان بی‌نام و نشانی است که بی‌صدا در گوشه و کنار نشسته‌اند، «همین صحنه‌های زشت است که روحیه پول‌پرستی را تقویت می‌کند و آموزش می‌دهد که لباس و پول از علم و انسانیت بهتر است۰»
سبک برگزاری مراسم آئینی، رفتار مسجدی‌ها و صاحبان حسینیه‌ها و حتی کالبد این مکان‌ها از موثرترین عوامل تربیتی در جامعه دینی است، ولی آنقدر که به انجمن اولیا و مربیان مدارس بها می‌دهیم، به شیوه اداره و شایستگی مدیریت این مکان‌ها توجه نمی‌کنیم.
متولیان این امور، هم فرهنگ اجتماعی ما را سامان می‌دهند، و هم نسل آینده را می‌سازند و حقیقتاً نگرش ما را به دین، اولیا دین و به خدا و آخرت شکل می‌دهند.
از واعظانِ کاسب که بگذریم، متأسفانه برخی از گویندگان، یا بی‌خبرند و یا بی‌توجهی می‌کنند، و حساسیتی نسبت به رفتارهای زُعمایِ مساجد و هیئت و حسینیه‌ها ندارند.
متأسفانه خانواده‌ها از اینکه فرزندانشان به مسجد و حسینیه رفته‌اند خوشحالند، و گمان می‌کنند دنیا و آخرتشان تضمین شده است، غافل از اینکه همین مراکز مثل مدارس، سینماها و … باید زیر ذره‌بین افکار عمومی باشند، اینان باید در برابر افکار عمومی پاسخگو باشند.
اماکن مذهبی در جامعه ما از جمله مراکز فرهنگی کارساز محسوب می‌شوند. مسئولیتِ این مراکز باید به عهده افرادِ لایق با شمّ ِفرهنگی، آگاه به زمان، متخلّق و آشنا به شیوه‌های تبلیغ ِدین باشد.
مُبلّغِ اخلاقِ حسینی، مُروّجِ رفتار ِعلوی و خادم ِ فرهنگ دینی باید از خوشنام‌ترین افراد جامعه باشند. دوستدار اهل البیت بودن، اهل نماز و روزه بودن کفایت نمی‌کند. بابا‌شَملی رفتارکردن و داش‌مشدی‌گری و آرتیست‌بازی‌های عده ای از متولیان با معلمی نمی‌سازد. مدیر و خادم مسجد، رئیس هیئت و زعمای حسینیه‌ها باید معلم باشند. اگر شرایط معلمی ندارند لایق این جایگاه نیستند.
حمیدرضا فهیمی‌تبار – مشکات آنلاین
