دینداری یا دین‌بازی ؟!!

عبدالرضا مدرس‌زاده استاد ادبیات دانشگاه آزاد کاشانکاشان فردا – شنیدم یکی از هیئت‌های مذهبی که تقریبا گوش‌شان به کسی و چیزی -و از جمله قانون- بدهکار نیست در ایام‌سوگ‌واری سالار شهیدان امام حسین علیه‌السلام با توجه به بسته‌بودن حسینیه‌شان در مرکز شهر، سوله‌ای بزرگ در بیرون شهر فراهم کرده‌اند و به عزاداری پرداخته‌اند و البته بر در ورودی مجلس نوشته‌اند که بدون ماسک وارد شوید.

این شکل رفتارهای خلاف شرع و عرف را البته باید به پای آسیب‌های برآمده از نوعی خاص دین‌داری دانست که هم مدعی است و هم به قانون شرع و عرف اگر نه پای‌بندی که توجه ندارد و فقط می‌خواهد تنها هنر خود یعنی خلاف آب شنا کردن و مطرح شدن را به نمود برساند.

جدا از این که برخی از این حضرات اکنون جزء مبتلایان و دردمندان بیماری کرونا هستند چند نکته و سوال مطرح است:

۱- اهل‌بیت علیهم‌السلام به این شکل تعظیم شعائر و عزاداری ما چه نیازی دارند که ما چنین احساس مسئولیت می‌کنیم؟

۲-وقتی خود حضرت آل‌الله در برابر قانون رایج اموی و عباسی به هرشکلی (با تقیه یا سکوت و …) واکنشی نداشته‌اند، ما با کدام داعیه و توجیه قانون فعلی حاکم‌ بر کشور اسلامی را زیر پا می‌گذاریم. (البته روشن است که اینان به برکت آموزه‌های شیعه انگلیسی نظام فعلی را به دلیل مسائلی مانند منع قمه‌زدن، اسلامی هم نمی‌دانند!)

۳- در ظاهرگرایی کار امثال ایشان؛ همین بس که در وضع کنونی آسان‌ترین کار یعنی مجلس پنهانی و غیرقانونی گرفتن را برگزیده‌اند و اگر صدق نیت داشتند بایست با تهیه بسته‌های خوراکی از محل هدایا و تبرعات، به داد مردم ‌محروم می‌رسیدند و یا اگر‌چنین حمایتی را هم داشته‌اند؛ آن را مضاعف ادامه می‌دادند نه این‌که سوله اجاره کنند برای چنین شکل مجلس گرفتن.

۴- الان که چنین مجلس ِ از اساس نادرست را گرفته‌اند می‌توانند پاسخ بفرمایند که خروجی کارشان جز چند ساعت بر سر و سینه کوبیدن و ناله‌های خشک سر دادن (که اگر درست و بهنگام و برآمده از رعایت قانون و احترام به سلامت مردم بود؛ گرانبها و ارزشمند بود)چه چیزی دیگر بوده‌است؟

۵-سخنران چنین مجلسی چگونه می‌خواهد و می‌تواند جوانان را به درست زندگی کردن و درک حرمت شوون اجتماعی و حق‌الناس و حرمت قانون داشتن و رعایت اصول اولیه زندگی از جمله بهداشت فرابخواند که خود بر منبری نابهنگام (و غیر بهداشتی ؟!)نشسته است. مگر این که چنین سخنرانی بیشتر در پی خواب تعریف‌کردن و حرف‌های دوپهلوی جوان‌پسند باشد و مسائل اجتماعی را مانند مستمعانش قبول نداشته باشد.

۶-رنج کسانی را که با حضور در این مجلس بی‌ملاحظه فاصله اجتماعی و دستورهای موکد بهداشتی اکنون مبتلا شده‌اند چه کسی پاسخگوست و این حق‌الناس کجا محاسبه و پرداخت می‌شود؟

۷- اگر خواص جامعه موفق شده‌بودند راه درست دینداری را در سخن و البته عمل به جوانان عزیز یاد بدهند، اکنون دینداری ما (که خدای را شکر با حضور مردم مومن و به‌ویژه جوانان مخلص امسال تاریخی و ماندگار شد) این‌چنین در معرض جلوه‌های نادرست قرار نمی‌گرفت و برای برخی روشن می‌شد که عزاداری در سوله تاریک بیرون شهر و یا رفتن سر مرز و پشت دیوار مرزی ایستادن به بهانه زیارت اربعین، چیزی بر شان و آبروی دین و امام شهید نمی‌افزاید و البته این اعمال دستاویز دشمنان دین در معرفی و برجسته‌کردن دیندارانی است که حرمت قانون نمی‌گیرند و در چنین بلایی فراگیر ، به مردم جامعه خود توجه و رحمی ندارند.

۸-کاش کسی پیدا می‌شد و به همه ما می‌گفت گاهی در خانه نشستن و آرام اشک ریختن و از دور در سکوت به امام خویش سلام دادن و کتاب و‌ مقتل‌خواندن و خود را با فرهیختگی و فرزانگی به‌روزکردن، ارزش و تاثیرش از خیلی شکل‌های دیگر عزاداری و تکریم اهل‌بیت علیهم‌السلام است.

با آرزوی توفیق برای همه کسانی که درد و دغدغه دین و دینداری دارند و امید به این که این عزیزان در کنار گوش کردن به حرف دل خود، کمی هم به ندای اندیشه و عقل خویش توجه و اعتماد داشته‌باشند.
عبدالرضا مدرس‌زاده – کانال پژواک روشنگری

از این نویسنده:
+ سلیقه‌های آزاردهنده در رسانه ملی

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.