کاشان فردا – نهال جدید نکاریم، درختهای قبلی را آب بدهیم.
اسفندماه همه را یاد روز درختکاری میاندازد. روزی که در ایران روسای ادارات منابع طبیعی از کاشت هزاران اصله نهال خبر میدهند، در گفتوگو با رسانهها میگویند که چطور با کمک دانشآموزان و بسیجیان و فعالان محیطزیست و منابع طبیعی در عرصههای پهناوری نهال کاشتهاند.
اما چرا علیرغم این همه آمار از کاشت موفق نهال، فضای سبز شهرها هر روز کمرنگتر میشود؟ ریزگردها هر روز راحتتر توی ریه شهروندان رسوب میکنند؟ آلودگی هوا گستردهتر میشود و کارشناسان از کاهش سرانه فضای سبز خبر میدهند؟
طبق آمارهای هر ساله اگر نیمی از نهالهایی که در همین تهران در ۱۰ سال گذشته در روز درختکاری کاشته شده، به ثمر میرسید، الان به جای شهر تهران باید از جنگل تهران مینوشتیم! شهری سبز و گمشده لابهلای انبوه درختان! اما چرا این اتفاق نمیافتد؟
کاشت تنها یک قدم از پروسه درختشدن است و از آن مهمتر داشت است که انگار خیلی اهمیت ندارد! برای اینکه نهالی به درختی تبدیل شود که سایه و میوهای داشته باشد، پروسه طولانی و با اهمیت «داشت» را باید با حساسیت بیشتر پی گرفت.
مرحلهای که گاهی بهدلیل فقدان آب، گرمای بیش از حد، کاشت غلط، خاک نامناسب، انتخاب گونه غیربومی، قطع و تخریب توسط انسان و … نهال را جوانمرگ میکند و از میان هزاران نهالی که هر ساله روی کاغذ آمارشان اعلام میشود، اندک تعدادی از آنها به درخت تبدیل میشوند.
این اتفاق در شهرستانها در ابعاد گستردهتری رخ میدهد. نگارنده در دوران تحصیل بارها در این روز از سوی مدرسه برای آبادانی دشت و دمن در روز درختکاری اعزام شدهام و شاهد بودهام که نهالها را چطور با عجله و شتاب در جاهایی میکارند که گاهی اصلاً امکان آبیاری آنها وجود ندارد یا بعد از کاشت توسط دامها بلعیده میشوند!
ضمن احترام بسیار عمیق برای فعالان این عرصه، خوب است که یکی دو سال هزینهای برای کاشت هیچ درختی در قالب این طرحهای جهادی صرف نکنیم و به جایش روی «داشت» کاشتههای قبلی تمرکز کنیم.
نهالهای کاشته شده روی کاغذ و در گفتارهای سخنرانان، نه سبز میشوند، نه سایه دارند و نه میوهای میدهند.
احسان محمدی – کانال نویسنده
کاشان فردا را در اینستاگرام دنبال کنیم: https://www.instagram.com/kashanefarda.ir